«کاشت باغی پُرحاصل»
بذر فاسد نشدنی- کلام خدا! (اول پطرس ۱: ۲۳، لوقا ۸: ۱۱). سالها پیش، باستان‌شناسان در یکی از اهرام، بذر گندمی یافتند. آن بذر هزاران سال عمر داشت و قدمت آن به حدود سال ۲۵۰۰ قبل از میلاد برمی‌گشت. وقتی این بذر گندم ۴۵۰۰ ساله در خاک حاصلخیز کاشته شد، جوانه زد و رشد کرد! «زیرا تولد یافته‌اید، نه از تخم فانی بلکه تخم غیرفانی، یعنی کلام خدا که زنده و باقی است. زیرا، ”آدمی جملگی چون علف است و جلالش یکسره بسان گُل صحرا؛ علف می‌خشکد و گلها می‌ریزند، امّا کلام خداوند جاودان مانَد. و این است آن کلام که به شما بشارت داده شد» (اول پطرس ۱: ۲۳-۲۵).
پولس در نامۀ خود به کلیسای افسس، سعی دارد به ایمانداران در درک میراث غیر قابل درکی کمک کند که وقتی به‌عنوان فرزندان در خانوادۀ خدا پذیرفته شدند، به ایشان بخشیده شد! به همۀ ما آنقدر زیاد [میراث] بخشیده شده که نمی‌دانیم با آن چه کنیم و متأسفانه، بیشتر آنچه داریم، در سیلوهای سر به فلک کشیده باقی مانده است، چون ما معنای بودن «در او» را درک نمی‌کنیم. تا وقتی به میراث عظیم خود با ایمان دست پیدا نکنیم، آن میراث غیرفعّال و خفته باقی خواهد ماند و هیچ‌گونه حیات و ثمری به‌بار نخواهد آورد.
پس، بیایید به آن سیلوها هجوم ببریم، آن بذرها را برداریم، در خاک حاصلخیز بکاریم و محصول جاودانی فراوانی درو کنیم! ما باید از خدا بخواهیم کلامش را در قلبهایمان بکارد و سپس، کلام او را با ایمان زندگی کنیم. کتاب‌مقدس اعلام می‌کند که ایمان، هدیه‌ای است که «از شنیدنِ پیام سرچشمه می‌گیرد و شنیدنِ پیام، از طریق کلام مسیح میسّر میشود» (رومیان ۱۰: ۱۷). ما باید خود را در موقعیّتی قرار دهیم که کلام خدا را با گذراندن وقت با آن و مطالعه و تفکّر در آن «بشنویم». ضمن شنیدن کلام توسط قدرت روح‌القدس، ما باید آن را بفهمیم و این کار را با انتخاب باور کردنش و زیستن مطابق آن در قدرت روح‌القدس می‌کنیم. وقتی این کار را انجام می‌دهیم، در واقع بذرهای پارسایی را در قلبهای خود می‌کاریم که حاصل پارسایی را به‌بار خواهند آورد.
پیغام را با دعا خاتمه دهید
درباره این سایت